Destination . Londen in 30 uur en o.a. David Hockney

De afgelopen weken waren behoorlijke gatenkaas vanaf Pasen. Helemaal nix mis mee, maar van lekker doorwerken of rustig een blogpost maken kwam het niet echt.

Zo heb je tijden niets en zo alles achter elkaar. We waren achtereenvolgens met vrienden tijdens het paasweekend in de Ardennen, de meivakantie met de kids in Picardië Frankrijk en afgelopen weekend in Londen. Een heel strak gepland weekend, vrijdagochtend heen en zaterdag avond weer terug. Heb het even nagerekend, we waren 30 uur in Londen. Hoofddoel was een speciale expositie, zie verderop. 

30 uur Londen.

Kun je dan wel wat zien? Jazeker! Niet dat we het van tevoren goed hadden uitgestippeld, maar gewapend met het reisgidsje Londen in kaart van Dominicus, dat we vorig jaar ook bij ons hadden en tickets voor de vooraf geboekte expo planden we de rest van de wannasees eromheen.

Er zat 1 soort van misser tussen verder was alles fantastisch. 

Bij aankomst mochten we meteen al een tas droppen bij het hotel. Voor 1 nacht heb je niet veel nodig, dus we hadden weinig bagage, maar met een tas minder door de stad lopen is wel zo fijn. Ons hotel zat op een paar passen van het Saint Pauls Cathedral (zie hierboven). Vanaf daar liepen we bij Pret à Manger naar binnen voor een welverdiende koffie en daarna via Strand door richting de National Gallery op het Trafalgar Square. Een behoorlijke route, maar we vinden het altijd fijn om te lopen en er was genoeg te zien onderweg. 

Zoals bijvoorbeeld het Sommersethouse (zie boven) en een oud underground station van de Piccadilly-line (zie onder). Ook een pandje dat de Grote Brand doorstaan heeft. Daar aten we later op de avond heerlijk Thais. Vergat een foto van de mooie gevel te maken...

Vorig jaar waren we met het gezin in Londen en toen al een hoop highlights afgevinkt. Dit jaar hoefden we geen rekening te houden met tienerpuberkids. We mogen overigens niet klagen hoor, maar je gaat toch in een ander tempo door een stad heen.

The National Gallery is een snoepwinkel van formaat. Gigantisch! Niet te bevatten hoeveel megaprachtig werk er hangt, wat een collectie... Dit museum mag je (net als veel andere Londense musea) gratis bezoeken. Trek er gerust een uur of wat voor uit. We kozen voor een snelle ronde door de zalen met oude meesterwerken, zoals daar ook het Delftse Poortje van Pieter de Hoogh (schilderij van de maand) hing en wat meer tijd bij de modernere kunst vanaf eind 18e eeuwse. Werken van Rembrandt, Vermeer, Rubers, Degas, Renoir, Van Gogh en Gaugain hingen er in veelvoud. Er was ook een zaal met een speciaal thema. Een groot geborduurd wand drieluik naar ontwerp van Chris Ofili. Tip.

Een volgende keer zou ik het thuis iets beter uitpluizen want je ziet door de bomen het bos niet meer. Op de site zie je de top 30 schilderijen die je gezien moet hebben. Gelukkig hebben we de meeste gezien. De zalen zijn trouwens ook echt zo prachtig. Megagroot en in detail gedecoreerd. 

Bij de meeste werken sta je er echt bovenop. En wat ook zo leuk is. Er is ook aandacht voor kinderen. We zagen meerdere excursies met jonge kinderen. Bij onderstaande foto's vond ik het grappig dat een bezoeker matcht met het schilderij. 't is maar waar je op let hè in een museum ;)) 

Na de National Gallery liepen we verder richting het Tate Britain. Ook weer een beste tocht, maar onderweg weer zoveel te zien, dat het de moeite waard is. Het moest zo zijn, want daar aangekomen kwamen we erachter dat de expositie van David Hockney, waar we speciaal voor naar Londen kwamen in dit museum was en niet in Tate Modern zoals ik dacht, helemaal overheen gekeken thuis. De tickets hadden een tijdsslot, waardoor we nog niet naar binnen konden dus we moesten even improviseren. Een volgende item op de wishlist was een botanische tuin 'iets' verderop, via een snelle lunch bij een sandwichbar. Helaas bleek de tuin heel ver lopen en toen we er aan kwamen vonden we de 10 pond toch wat veel voor een kort bezoek, gelukkig was de route wel mooi, langs de Thames en zagen we mooie dingen onderweg en kletsen we lekker bij. De Chelsea Physic Garden zag er op zich veelbelovend uit en schijnt de oudste botanische tuin van Londen te zijn waar medicinale kruiden gekweekt werden. En het is ook een van de oudste 'outdoor classrooms' van Londen (doen ze goed he die London schools!) We hadden niet zoveel tijd meer, jammer anders hadden we het gedaan. De volgende keer gaan we van die fietsen huren en de weg langs de Thames fietsen. Een lange rechte weg durf ik wel, maar verder lijkt het me ingewikkeld om links te fietsen door een druk centrum. Teruggelopen via een andere route naar Tate Britain, waar we nog wat leuke etalages van de Londen Craftweekend troffen en hele leuke pandjes en pleintjes.

Aangekomen bij het museum trokken we bijna anderhalf uur uit voor de vaste collectie. Hier hangen allemaal prachtwerken van Britse kunstenaars, zoals Turner en Constable en Bacon.

Tegen vieren begonnen we aan het hoofddoel van onze reis. De expositie 60 jaar werk van David Hockney! Dit jaar wordt hij 80 jaar en deze expositie laat werken zien van zijn begintijd tot nu. Zo gaaf! David Hockney is in zijn hart nog steeds 30 en is blijven kijken en verwonderen. De lijnen, het kleurgebruik, de thema's en de technische toepassingen van bijvoorbeeld polaroids, video en Ipads zijn zo verfrissend en modern. Wow, wow, wow. Met de audiotour deden we ongeveer 2 uur over de expo verspreid over 13 zalen. Foto's maken was niet toegestaan. Helaas, kan ik het hier dus niet delen. Maar google of Instagram er rustig op, want er zijn wel plaatjes te vinden. Of ga zelf nog kijken. Wel even reserveren, de expo in Londen duurt nog tot en met 29 mei. In juni volgt nog een expo in Centre Pompidou Parijs.

Na al die kilometers kunst was het tijd voor een borrel. Om alle indrukken te verwerken natuurlijk;) We hadden een adresje op het oog. Ruim 15 jaar geleden dronken we met een vriend die toen in Londen woonde Bloody Mary's bij The Grenadier. Met de underground reisden we een paar haltes die kant op. Daarna was het nog even lopen en zoeken, maar de beloning was fijn. Hij (zij?) was nog net zo lekker!

En hier zie je ook het reisgidsje Londen in kaart. Het leuke is dat Londen in kleinere stukken /wijken  is opgedeeld die per kaart uitklapbaar zijn. Je loopt dus niet met een megakaart door de stad, maar een bescheiden gidsje, met leuke tips. 

Hierna hadden we een taxi terug verdiend naar het hotel. Ook leuk natuurlijk een ritje in zo'n London Cab. Even opfrissen en het thuisfront bellen en door. Vlak voor tienen zaten we in een Thais restaurant dat we op onze heenwandeling al gezien hadden. We hadden niet gereserveerd, maar gelukkig was er plek. En lekker joh!

Dag 2 kozen we voor een dagkaart voor 6 zones met de underground.

 Via metrostation Blackfriars togen we richting Notting Hill gate. Een romantische bestemming, het was onze trouwdag. Eerst weer een koffietje en ontbijt bij aankomst toen de Portobello Road market op. Wat een gezellige kleurrijke boel. Je komt hier dus echt ogen tekort. Er hangt zo'n gezellige festival sfeer dat slenteren geen straf is. Doorlopen lukt trouwens toch niet, daarvoor is het echt veel te druk. Helaas niets gekocht, maar wel volop genoten. Van de kramen, shops en stalletjes, van de muzikanten en vooral ook van de gekleurde pandjes onderweg. Tegen het eind besloten we een bochtje te maken richting hartje Notting Hill. We liepen langs de bookstore en toen de heuvel op. Genieten hoor van de dorpse groene sfeer, prachtige panden en tuinen vol met blauwe regen. Een paradijs voor de happy few. Foto's van dit stukje Londen deel ik een andere keer. 

Via de metro Holland Park gingen we richting Bondstreet om nog even wat winkels in te duiken, zoals Selfridges in de Oxfordstreet. We wilden niet met lege handen thuiskomen. Toen weer wandelend door de zijstraten, die zijn eigenlijk altijd het leukst en met het gidsje in de hand vonden we onze laatste stop. Sheperds Market. We hadden het iets groter verwacht, maar het was wel een leuke hidden gem. De tijd heeft hier stil gestaan. Je hebt hier allemaal leuke restaurantjes in een sluipdoorsteeg rondom een pleintje. We kozen nog nagenietend van het eten van de avond ervoor weer voor Thais en weer was het smullen. Een leuk plekje bij het raam hadden we. En met een flinke Engelse pint om het af te sluiten namen we nog even het mooie uitzicht op. 

De metro van Greenpark bracht ons tenslotte met de Piccadillyline naar Heathrow. 30 uur Londen zaten er weer op. Ze vlogen om, maar brachten inspiratie, energie en niet onbelangrijk, ook weer even q-time met elkaar :) 

Londen is fijn!

Ben jij nog op leuke plekken geweest of heb je andere mustgo-adresjes die niet mogen ontbreken op mijn Londen-lijstje om ooit eens heen te gaan? Of een andere leuke stedentrip? Altijd leuk om verder te dromen. Ben benieuwd.

xxYz